Monday, June 27, 2011

උරුම


ආරිය ඡවි කළණ
සියුම් සුසුමින පවා ඇවිලෙන
,

මන්දිරේ දොර දොර

තබා නෙක කුසුමන් ද
සුසුවඳ
රන් එරන් රූ සිහි කර

සිහසුනේ හිඳ වෙණ හදාරන


අමු ම කළු සීහල

යදඬු තුඩකට පවා නොදැනෙන
,

ගසා එක මත එක

කසඩ පොල්කටු කැට කැබලි හැම

සොයා ඉසියුම් සත්සර

තැවෙන ඇවිලෙන නොලද අවසර


එ තම්මැන්නාවට

උමතු පසලොස්
සසඳ ආ සඳ
එතී එ වලා බඳ

පැතුවා නොව සක්විති සුව


කුවේණී පරපුර

බැඳුම් මිස හිමිකමක් නොලබන

කිසි කලෙක නොපතන

යකු උරුමයෙන් යකඩ සිත ලද

No comments:

Post a Comment